Wiśnia i śliwa cz. 1

Wiśnia jest drzewem do 15 m. wysokim, ma korę gładką, lekko lśniącą, ciemną, konary odstająco wzniesione a ich gałązki zwieszające się, gibkie. Chociaż zimą nie ma liści i różne jej drzewa nie jednakowo wyglądają, to jednak wszystkie mają podobny pień, konary, sposób zwieszania się gałęzi. Wszystko to sprawia, że znając jedną wiśnię, poznajemy wszystkie wiśniowe drzewa. To, po czym poznajemy, to się nazywa pokrój rośliny. Na wiosnę gałęzie są pokryte pączkami. Takie pączki są otulone na zewnątrz licznymi łuskowatymi brunatnymi liśćmi. Jedna z nich są dłuższe i węższe od drugich krótszych i pękatych z jednych rozwijają się łodygi pokryte liśćmi, z drugich kwiaty wiśni, pierwsze nazywamy pączkami liściowymi, drugie kwiatowymi.

Pączek liściowy rozwija się tak, że łuski pączkazaczynają odstawać jedne od drugich, a jak już są zupełnie rozwarte, ze środka pączka wydłuża się łodyga okryta liśćmi. Te liście są z początku stulone jak arkusz papieru i dopiero powoli rozpłaszczają się jeden za drugim, zaczynając od liścia najbliżej łusek stojącego i potem coraz wyżej. Po pewnym czasie cały pączek rozwinął się, to jest na wydłużonej łodydze stoją skrętoległe liście, a łuski pączka wszystkie odpadły, pozostały po nich na łodydze tylko ślady, gdzie stały, to jest blizny.