Wierzba, brzoza i dąb cz. 4
Najczęściej wysadzają u nas drogi topolą zwaną włoską bo chociaż pochodzi z Ameryki, sprowadził ją król Jan III do Wilanowa pod Warszawą z Lombardii. Ponieważ zaś sprowadzono przypadkiem tylko drzewa o kwiatach pręcikowych, więc nie ma u nas tej topoli o kwiatach słupkowych i dlatego nigdy nie miewa na nasion i tylko za pomocą gałęzi uciętych a w ziemię wsadzonych się mnoży. Topole różnią się od wierzb i tym, że w kwiatach pręcikowych mają Wiele pręcików, a w słupkowych słupek otoczony jest od dołu miseczkowatym miodnikiem.
Brzoza jest drzewem dorodnym, do 25 m. wysokości dochodzącym, najczęściej płaczącego pokroju. Jej pień pokryty jest białą korą, a cienkie, rózgowate gałązki żółtawo brunatną. Korzenie brzozy nie wchodzą do głębi ziemi, tylko rozchodzą się poziomo tuż pod jej powierzchnią i dlatego używa się brzozy do ustalenia wydm piaszczystych. Takie złożenie korzeni stąd pochodzi, że korzeń wychodzący z nasienia, po wydaniu bocznych zaraz zamiera i tylko boczne z niego wyszłe dalej się rozwijają.