Wierzba, brzoza i dąb cz. 3

Do wysadzania dróg oprócz wierzby białej, używane bywają: złoto-wierzba, różniąca się od wierzby białej tylko woskowo żółtą korą, i wierzba kruch, drzewo. Podobne do białej; jej gałązki, nawet ręką pociągnięte, odłamują się z łatwością przy podstawie. Do pospolitych wierzb należy także iwa, z której na niedzielę kwietną, czyli werzbinę, biorą gałązki na ,,palmy” do kościoła. Gałązki różnych wierzb, a szczególniej wiciny z powodu giętkości używają się na kosze i inne Plecionki. Często zarastają wierzby w postaci krzaków znaczne przestrzenie, tworząc tak zwane wierzbieńce.

Najbardziej spokrewnione z wierzbami są dwupienne topole; z nich najpospolitsza po lasach osina, której liście krągłe mają bardzo długie, poprzecznie spłaszczone ogonki, wskutek czego i najsłabszy wietrzyk, którego wcale nie czuć, już je porusza. Rzadszy jest po lasach białodrzew, jedno z największych drzew krajowych; nazywa się tak dlatego, że jego liście okrągławe, płytko klapowane są spodem kutnerowate, białe. Liście sokory czyli topoli nadwiślańskiej, są spodem sino zielone a pączki żywicą zalepione.