Karczoch cz. 3
Taka korona, która jest długą, wszędzie jednako szeroką rurką, czy jest w końcu ząbkowaną czy nie, nazywa się rurkowata. Poniżej tego miejsca, gdzie rurka korony rozdziela się na ząbki, jest 5 zrosłych z nią nitek pręcików. Pręciki te mają podługowate pylniki i są tymi pylnikami zrosłe. Pylniki bokami z sobą zrosłe tworzą rurę w około szyjki, która przez nie wychodzi na wierzch kwiatu. Pręciki takie zrosłe pylnikami nazwał Linne zrosło pylnikowymi.
Kwiat karczocha ma więc słupek dolny, o zalążni jednozalążkowej, wybiegającej w pojedynczą szyjkę o dwu znamionach. Okwiat górny, puch kielicha piórkowaty, koronę rurkowatą, pięcioząbkową, 5 pręcików zrosłopylnikowych.
Gdy koszyczek okwitnie, to korona z pręcikami i szyjka ze znamionami więdną, usychają i odpadają a na osadniku wspólnym pozostają otulone okrywą zalążnie, zakończone puchem, który nie opada. Każda zalążnia zamienia się na owoc suchy nie pękający – niełupkę. Niełupki te, bardzo podobne do owoców słonecznika, są zakończone puchem kielicha i jak z nim wypadną koszyczka, to je wiatr łatwo unosi. Puchowaty kielich karczocha służy więc jego owocom do rozsiewania się z pomocą wiatru. Wewnątrz niełupki znajduje się nasienie powstałe z zalążka, jest ono otoczone cieniutką skórką i bezbielmowe, zarodek ma dwa grube liścienie, jest dwuliścienny.
Karczochy uprawiają się jako jarzyna. Mięsisty osadnik wspólny, czyli dno kwiatostanu i końce mięsistych łusek okrywy są jadalne.