Lak cz. 3

Jak owoc dojrzeje, to pęka czterema podłużnymi szparami na trzy części, dwie boczne łupiny, z wydatnym nerwem na grzbiecie, odpadają, a na szypułce pozostaje’ trzecia część: rama z cienką przezroczystą błoną, po obu stronach której stoją nasiona. Oczywiście jest to dawna przegroda, którą było widać w zalążni. Taki długi a wąski owoc, który pęka na dwie odpadające łupiny, pozostawiając na szypułce przegrodę z nasionami, nazywa się jednym wyrazem łuszczyna. Nasionko laku  jest kasztanowate; jak skórkę z niego zdjąć, to wypada dek, bielma wcale w nim nie ma, nasienie jest bezbielmowe nie jest wyprostowany jak w lnie, tylko skrzywiony. Składa się z dwu liścieni, które są grube i mięsiste, a korzonek jest tak na dół przekrzywiony, że jest całkiem przegięty i przytulony do szpary między dwoma liścieniami.

Nasienie takie jest więc bezbielmowe i dwuliścienne. Ze liścienie są tu takie grube i mięsiste, to stąd pochodzi, że w nich złożony jest pokarm dla zarodka i dlatego w nasieniu bielma nie ma.

Kwiat laku jest promienisty, okółkowo złożony i krzyżowy, kielich i korona czteroczłonkowe, pręciki 6-cio liczbowe i czterosilne, słupek dwuczłonkowy. Łuszczyna z łupinami jednonerwowymi. Znamiona z dwu mocno odgiętych zrazów złożone. Po tych cechach można każdy lak poznać.