Kapusta dzika
Brzoskiew, albo kapusta dzika, która rośnie na zachodzie Europy, np. na wybrzeżach morskich w Bretanii i Normadii, jest zielem o korzeniach licznych, włóknistych, białych, łodygę ma tęgą, mięsistą, bogato rozgałęzioną, o liściach tylko w dolnej części, przy korzeniu stojących, dość wielkich, mięsistawych, do liści kalarepy całkiem podobnych, równie jak cała roślina modro-zielonych, dlatego, że są pokryte delikatną warstewką wosku, tak jak liście głowiastej kapusty, lub śliwki węgierki, co się tam barwą owocu nazywa, a łatwo palcem ściera. Kwiaty białawe, lub żółte takie, jak w laku, tylko że miodniki stoją tu między dłuższymi parami pręcików. Łuszczyna jest zakończona dziobem, a w nasionku kiełek ma korzonek przytulony do płaszczyzny jednego liścienia, nie zaś do szpary między dwoma, jak w laku. Dla tych cech uważa się kapustę za osobny rodzaj.
Z kapusty dzikiej dochowano się wielu odmian, które wszystkie w jednym roku zbierają zapas pokarmu a dopiero w następnym kwitną i owocują. Ten zapas pokarmu może być złożony w różnych częściach rośliny i stąd odmiany kapusty bardzo różnie wyglądają. Zapas ten leży np. w liściach u jarmużu, w jednym pęku w kapuście głowiastej, w kwiatostanach w kalafiorach, w licznych pączkach w kapuście główkowatej, zwanej inaczej brukselską, w łodydze u kalarepy.